Stotteren
Toen ik nog les gaf, sprak ik een meisje dat een beetje stotterde. Helemaal niet erg, maar ze haperde af en toe en dan moest ze even diep ademen voor ze verder kon.
Ik sprak haar, omdat ik me afvroeg waarom haar cijfers zo waren gedaald. Vanwege het stotter dus. Althans, ze schaamde zich voor haar gestotter en andere kinderen hadden haar uitgelachen. Daarom had ze besloten haar mond te houden. Maar ze was ook haar zelfvertrouwen kwijt.
Nu wilde haar moeder dat ze naar logopedie ging, zodat het probleem opgelost kon worden, maar dat wilde ze niet. Ze had al zoveel stress. En ze kreeg nog veel meer stress als ze nu aan de slag moest met iets dat niet zo goed ging. Ze richtte zich liever op haar schoolwerk.
Intussen was ze rood geworden en zat ze met een vastberaden blik en tranen in haar ogen voor me.
Wat een klein ‘mankementje’ niet voor invloed kan hebben… ik had het met haar te doen.
Voorzichtig begon ik haar te vertellen over iemand uit de bijbel die ook stotterde. Hij hield ook liever zijn mond dicht. Maar hij was niet alleen een stotteraar. Hij was veel meer, hij had allerlei talenten. Hij kon goed leiding geven en hij was wijs. Hij dacht alleen dat hij daar niks mee kon, omdat hij stotterde. Maar ineens bleek dat het wél kon. Niet door de kwaal te verhelpen, want God houdt van mensen zoals ze zijn, met al hun gebreken. Maar wel door de omstandigheden aan te passen. En zo vertelde ik hoe de stotterende Mozes, samen met Aaron, op weg werd gestuurd om het volk te bevrijden. En onderweg bleef God hem steeds weer helpen.
Het meisje keek me verbaasd aan. Stonden er mensen zoals zij in de bijbel? Zou God haar ook willen helpen.
Het klinkt misschien een beetje ‘heilig’, maar op dat moment was het heel logisch om te doen. We hebben het maar gewoon aan God gevraagd. Of hij haar wilde helpen om zichzelf te accepteren en haar eigen weg te vinden. En of hij dan mee wilde blijven gaan.
Waarom ik dit hier deel?
Onze maatschappij is er één vol ‘shaming’ en ‘blaming’ en uiterlijk vertoon. Kleine gebreken worden uitvergroot, mensen die ‘anders’ zijn worden raar gevonden en wie een fout maakt, of wie men verdenkt, wordt genadeloos gestraft.
In de kerk geloven we dat je jezelf mag zijn, voor God en mensen. Ook als je niet perfect bent.
Wat een ontspanning geeft dat…
Ds. Marloes Meijer
