Na al het luiden, zingen, zwaaien en stoepkrijten, na alle berenjachten, buurtbingo’s en andere enthousiaste acties, is er nu een nieuwe fase aangebroken. We staan verdwaasd en vermoeid met de lege handen uit onze nog opgestroopte mouwen. Wat nu?
Het blijkt nog even te duren, voor we weer min of meer normaal kunnen gaan leven. En dan nog zullen we moeten wennen aan een nieuw normaal.
Dat dringt langzaam tot ons door. Dachten we eerst dat we er wel even onze schouders onder zouden zetten, nu blijkt dat dit virus een lange adem vraagt, en veel aanpassingsvermogen.
Voor mij klinkt in deze tijd de tekst van Joh 6:30-32: In die tijd voegden de apostelen zich bij Jezus en brachten hem verslag uit over alles wat zij gedaan en onderwezen hadden. Daarop sprak hij tot hen: ‘Kom nu eens zelf mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en rust daar wat uit.’
Kom nu eens zelf mee naar een eenzame plaats… Misschien moeten we die uitnodiging aannemen en even stoppen met rennen en zorgen en regelen en en en…
We mogen even een pas op de plaats maken. Jezus nodigt zijn drukke leerlingen en daarmee ook ons uit om tot onszelf te komen en uit te rusten. Dat dit bij hemzelf niet zo best lukt verraad het vervolg van het verhaal. Maar de behoefte aan rust, de nóódzaak van rust wordt hier wel duidelijk. En waar kan dat beter dan op een eenzame plaats?
Want ook daar is God, zo gelooft Jezus. En als God er is, is eenzaamheid niet gevaarlijk en dreigend. Gods aanwezigheid vult de eenzaamheid met vriendelijk licht. En in dat licht, kunnen we kijken naar ons leven.
Niet dat we op die eenzame plaats moeten wónen, dus. We mogen er even verblijven om de balans op te maken. Dan zullen we ons realiseren: het is niet makkelijk, het is niet leuk, wat ons nu overkomt. Het heeft gevolgen, negatieve en positieve, maar we zullen eerst nog veel geduld moeten hebben, en ons telkens weer moeten aanpassen.
Natuurlijk, het is goed dat de leerlingen zo hard hebben gewerkt, ze hebben veel bereikt. En ook wij mogen er het beste van maken, graag zelfs, maar we moeten niet vergeten om telkens weer even terug te keren naar de bron: naar de rust, naar God, naar onszelf. Daartoe nodigt Jezus ons uit:
‘Stop maar even met al die acties voor goede doelen en goede mensen. Zoek de eenzaamheid op en ervaar wie je bent en waar je staat. Met alle emoties die erbij horen, verdriet en wanhoop, maar ook vreugde en hoop. Ze mogen er zijn.
Jij mag er zijn.’
Ga dat eerst maar voelen.
Praten (en handelen) we daarna weer verder…
Ds. Marloes Meijer
Meer van Marloes Meijer vindt u op Youtube.
