Met advent verlangen we naar het feest van de goddelijke geboorte van lang geleden. Maar dat is niet alles. We kijken ook uit naar Gods komende rijk. Dat doen we in zekere zin altijd, maar in de adventstijd ligt hier extra nadruk op in de lezingen.
En dat is een lastig verlangen, want vooralsnog is het zicht op dat Rijk een wijkend perspectief gebleken. En we rekenen erop dat het ook dit jaar op 25-12 het Koninkrijk niet zal neerdalen. Wel zo prettig, want de eindtijdverhalen uit de bijbel boezemen een zekere mate van angst in. Ze kondigen een tijd vol angst en geweld aan, vóórdat God op aarde zal komen. Niet echt iets om naar uit te zien.
Tegelijk wijzen die verhalen ook op onze huidige tijd, die voor velen beangstigend en gewelddadig is. Als we het zo bekijken, neemt ons verlangen wellicht toe. Hoe mooi zou het niet zijn dat werkelijk ieder mens recht wordt gedaan en dat het dan op aarde en in harten werkelijk vrede zal zijn!
Alleen al dat verlangen, dat uitzien naar vrede en recht tilt je een beetje omhoog uit de dagelijkse realiteit. Stel je voor dat het écht zo kan zijn… wat zou dat voor conse- quenties hebben voor jezelf, voor de wereld? Het verlangen maakt dat je je ziel niet enkel op de dagelijkse realiteit richt, maar daar bovenuit verheft.
Levavi
De eerste zondag van advent heet niet voor niks levavi: je heft je ziel tot God en zoekt de wegen tot vrede en recht. Dat kan heel concreet vorm krijgen overigens. Als je ernaar verlangt dat de hele schepping recht wordt gedaan, zou je dat verlangen vorm kunnen geven door duurzamer te gaan leven. Maar merk je dat je geen vrede met jezelf kunt vin- den, dan kan het goed zijn om naar heelheid te streven door eens met een deskundige te gaan praten. Advent vraagt je om je verlangen vorm te geven. Verwachten doe je niet met je aandacht in je telefoon, maar reikhalzend, met open hart en handen.
Dat koninkrijk deconstrueert ons en onze wereld. Het verandert de bestaande verhou- dingen en plaatst ons nieuw en anders in de werkelijkheid.
Populus Sion
En het mooie is, als je zo met je verlangen bezig bent, dan ga je het zien (Populus Sion). Dan zie je hoe jouw kleine stapjes verandering brengen. En tegelijk zie je ook wat er allemaal níet goed is in de wereld en in je eigen leven. Het is confronterend als je het goede verwacht. Je bekende wereld wordt erdoor overhoop gegooid. En dat kan behalve hoopgevend, óók beangstigend zijn.
Gaudete
Het gaat vaak hand in hand. Het besef van de obsta- kels die nog te nemen zijn. Het weten dat jouw werk slechts een druppel is op een wereldwijde gloeiende plaat. En het hoopgevende weten dat Gods Koninkrijk klein begint. Dat het dáár is, waar de eerste knoppen na een lange winter ondanks alles weer op springen staan. Het Koninkrijk wordt zichtbaar in het kleine. En die kleine tekens, laten je je verheugen (gaudete). Je krijgt er zin in, want het kán echt, het zál echt zo zijn…
Ds. Marloes Meijer
