Het klinkt misschien wat vreemd, maar ik kan zo gelukkig worden in een tuincentrum of bouwmarkt. Alles zindert daar van belofte. Ga maar na: in de schappen vind je aanzetten voor grootste plannen.
Een zakje zaad belooft een bloembed, een harkje belooft een strakke tuin, en dan die planken, die heerlijke houten planken die nog in allerlei maten en vormen gezaagd kunnen worden.
Het geeft me werkelijk een gevoel van geluk om al die beloftevolle artikelen te bekijken.
Ik ben niet de enige. Regelmatig kom ik een mede-gelukkigen tegen. Mannen en vrouwen die met lichte tred door de gangpaden marcheren. Doelgericht op zoek naar het juiste nippeltje of ventieltje. Mannen en vrouwen die dromerig voor een rek staan en in gedachten het eindresultaat al voor zich zien: zacht geschuurd of strak in de lak, waterpas opgehangen of juist fashionably scheef.
Ik geef toe, er lopen ook minder gelukkige mensen rond. Mensen die er al voor de zoveelste keer zijn, omdat ze wat waren vergeten, of nog steeds het juiste schroefje niet hebben gevonden.
Maar voor mij werkt het, die bouwmarkt. Hoe vaak ik al niet met de nieuwste stoomreiniger en de prachtigste schuurmachines in mijn handen heb gestaan…
Het geluk duurt vaak ongeveer tot ik weer thuis ben. Want zo’n aankoop, die moet ook gebruikt worden. En dan blijkt dat er altijd weer ‘wetten’ en vooral ook ‘praktische bezwaren’ in de weg staan, tussen droom en werkelijkheid (zoals W. Elsschot over het huwelijk dichtte). Maar dat gevoel van geluk in het tuincentrum of in de bouwmarkt, dat is onbetaalbaar.
Zo tussen Pasen en Pinksteren ben ik het me altijd extra bewust: de wereld zit vol beloften. En sommige daarvan kunnen wij mede waarmaken. De Geest zet ons daartoe aan. Als een wind in de rug, of door de haren, als een wervelwind die je meeneemt soms, vertelt de Geest welke kant we op moeten om onze roeping, onze taak in het leven te vinden. En soms waait hij behoorlijk tegen. Dan is het goed om eens te kijken of je roeping elders ligt.
Zo leiden mijn aankopen in de bouwmarkt en het tuincentrum tot wisselend succes. Omdat de ene klus nu eenmaal meer ‘my cup of tea’ is dan de andere. Geultjes graven, paden aanleggen en bomen planten is inmiddels mijn specialiteit geworden. En zaaien, daar heb ik zelfs mijn vak van gemaakt – hoewel de bron daarvan nog veel mooier en beloftevoller dan een tuincentrum is.
Pinksteren komt eraan. Tijd om de mooie dromen werkelijkheid te laten worden, want die Heilige Geest brengt ook gelukkige dominees in een tuincentrum op mooie ideeën.
